„Przysięga Ireny” to dramat wojenny oparty na faktach – opowieść o młodej dziewczynie, która staje wobec największych życiowych dylematów. Która podejmuje kolejne, odważne decyzje. I – wbrew wszelkim przeciwnościom – pozostaje wierna swoim zasadom.

Kanwą dla filmowej historii stały się losy Ireny Gut – pielęgniarki, która, porwana przez wir wojennych wydarzeń, została osobistą służącą majora Wehrmachtu, Eduarda Rügemera. Sumienna dziewczyna prowadziła jego dom pilnie i z zaangażowaniem, jak przystało na prawą rękę wysoko postawionego nazistowskiego dowódcy. Zdyscyplinowany i czujny Rügemer nie wiedział tylko jednego: że w piwnicy jego wzorowo prowadzonej willi ukrywają się… Żydzi.

Zagłada

„Przysięga Ireny” to czytelna i dobrze opowiedziana historia, która może stanowić wartościowy wstęp do rozmowy o Holocauście. Oddaje atmosferę strachu, towarzyszącą niemieckiej okupacji, zwraca uwagę na wszechobecny terror i podejmuje temat losów bezbronnych. Dzięki temu widz ma szansę nie tylko lepiej zrozumieć los ofiar, ale też w pełni docenić heroizm tych, którzy potrafili stanąć w obronie Żydów, zaakcentować to, co zostało nagle podważone – ich niezbywalne prawo do życia. „Przysięga Ireny” to opowieść o człowieczeństwie, wytrwałości i nadziei w najciemniejszych chwilach, która podkreśla, że warto pamiętać zarówno o niewinnych, którzy zginęli w czasie wojny, jak i o bohaterach.

Heroiczna postawa jednostki

Irena zostaje „wyrwana” ze swojej codzienności i zmuszona do codziennego stawiania czoła poczuciu zagrożenia. Pomimo strachu, dziewczyna nie pozostaje obojętna na losy bezbronnych i skrzywdzonych. Jest przykładem jednostki, która, działając w imię najbardziej podstawowych praw moralnych, jest zdolna (skutecznie!) przeciwstawić się zorganizowanej machinie zła. Warto tu dodać, że motywacje Ireny są bardzo proste – bohaterka, która jest świadkiem zabójstwa niewinnych, postanawia, że będzie ratować ludzkie życie, o ile tylko dostrzeże taką możliwość. Postawa Ireny zdaje się więc wyrazem imponującego, heroicznego buntu wobec przemocy, silniejszego nawet niż pragnienie przetrwania.

Jak reagować na przemoc?

Jeden z przełożonych Ireny, Schulz, radzi jej, by nie patrzyła w lewo, w prawo ani w przód, ale zawsze w dół i zważała na każdy krok. Zalecaną przez niego postawę, streszczającą się w haśle „nie chcę widzieć, nie chcę wiedzieć”, można potraktować bądź jako ostrożne wycofanie się z niebezpiecznej sytuacji, bądź jako alternatywny wobec otwartego sprzeciwu sposób prowadzenia walki, niekiedy skuteczniejszy niż opór wprost. Opanowany, dyskretny Schulz kilka razy ratuje Irenę przed podejrzliwością Niemców, choć nie angażuje się bezpośrednio w ukrywanie Żydów.

Zło niszczy także agresora

Przemoc to broń obosieczna, raniąca zarówno ofiarę, jak i sprawcę. Destrukcyjny wpływ agresji na agresora potwierdzają losy Rügemera – „zmęczonego zabijaniem". Bohater przekonuje się, że zadawanie cierpienia innym czyni go głęboko nieszczęśliwym. Uwikłany w destrukcyjny system zależności, poddany ogromnej presji, by być wzorowym nazistą, Rügemera staje się nie tylko oprawcą, ale też kolejną ofiarą zorganizowanego systemu zła. Można odnieść wrażenie, że, jako bezwolny trybik w machinie przemocy, przestaje już zastanawiać się nad tym, co tak naprawdę myśli.

„Przysięga Ireny” podejmuje temat często powracający w kinie, ale w nowy sposób, szczególnie wartościowy z edukacyjnego punktu widzenia – ukazuje bowiem historię konkretnego człowieka i osadza ją w szerokiej perspektywie uniwersalnych dylematów moralnych.

Na seans „Przysięgi Ireny” zapraszamy do Multikina już od 19 kwietnia. Zachęcamy do zamawiania projekcji z bezpłatną wideoprelekcją wprowadzającą w podjęte w filmie tematy. Nasi eksperci opowiedzą o historii Żydów polskich, Holocauście i losach głównej bohaterki.

W celu złożenia rezerwacji dla swojej grupy prosimy o kontakt z lokalnym specjalistą ds. kluczowych klientów.