Doktor Strange

Zapomnijcie o ultranowoczesnych zbrojach, laboratoryjnych wypadkach, falach gamma, a nawet boskich mocach. Czternasty film kinowego uniwersum Marvela otwiera przed nami drzwi do innych wymiarów – i to dosłownie. Oto „Doktor Strange”, czołowy czarnoksiężnik komiksowego giganta.

Powiedzmy wprost – jest bucem, aczkolwiek nie można odmówić mu iskry geniuszu. To genialny neurochirurg, ale ludzi traktuje paskudnie. Interesuje go jedynie splendor i jest święcie przekonany o tym, że może robić sto rzeczy jednocześnie. Taki jest, a raczej był doktor Stephen Strange. Arogancja sprawiła, że uległ potwornemu wypadkowi, który przekreślił jego karierę. Lekarz, co leczyć nie może? Tutaj pomogłaby tylko magia…

Kinowe uniwersum Marvela jak dotąd zasiedlali między innymi genialni bilionerzy, lojalni superżołnierze i dumni pół-bogowie. Tymczasem do ferajny dołącza właśnie prawdziwy czarnoksiężnik. „Doktor Strange” to postać z ponad pięćdziesięcioletnim rodowodem. Nie dziwi jednak, że dopiero teraz superbohater trafia na kinowy ekran. W dobie fotorealistycznych efektów specjalnych twórcy mogą pozwolić sobie na wykreowanie dowolnych światów, międzywymiarowych tuneli oraz zakrzywiającej się przestrzeni. Trzeba przyznać, że wizualnie „Doktor Strange” po prostu oszałamia. Machanie różdżkami i zaklęcia? Gdzie tam. To zupełnie inny poziom magii. Prastare księgi, portale do miejsc, w których nie obowiązuje czas. Mroczne bóstwa czyhające na granicy rzeczywistości. Miejscami film sprawia wrażenie halucynacyjnej podróży po odrębnych stanach świadomości. Przygotujcie się na prawdziwie magiczny rollercoaster wrażeń.

Spokojnie, tutaj nie rządzą tylko ładne obrazki. Bohaterowie przez sporo czasu twardo stąpają po ziemi (albo po przechylonym wieżowcu, bo czemu nie?). Wtedy możemy w pełni docenić kunszt Marvela w dobieraniu aktorów. Benedict Cumberbatch swoją pasją w odgrywaniu postaci Stephena Strange’a mógłby obdarować jeszcze kilka filmów. Jest całkowicie poświęcony roli. Nie błyskotliwymi uwagami w stylu Tony’ego Starka, ale swoją determinacją w dążeniu do celu zaskarbia sobie sympatię widza od początku seansu. Szkoda, że Mads Mikkelsen nie pojawia się w produkcji na dłużej. Telewizyjnego Hannibala jest tu stanowczo za mało, podobnie zresztą jak Rachel McAdams. Może w sequelu...? Reszta obsady to także strzał w dziesiątkę. Benedict Wong dostarcza nam sporo śmiechu, Chiwetel Ejiofor roztacza wokół siebie aurę szacunku, zaś Tilda Swinton jest mentorem, u którego aż chciałoby się pobierać nauki – szczególnie te dotyczące teleportacji.

„Doktor Strange” to kolejna udana produkcja Marvela. Jasne, nie ma tu zaskoczenia na miarę całkowicie odpałowych „Strażników galaktyki” albo rozmachu „Kapitana Ameryki: Wojny bohaterów”, ale za to dostajemy skrojoną na miarę opowieść o narodzinach magicznego superbohatera. Do zobaczenia, doktorze!
 

Z doktorem Dziwago przez czwarty wymiar pędził
Piotr Olczyk